Μην ψάχνετε άδικα. Θα σας το πούμε εμείς.
Όταν τα πράγματα λοιπόν γίνονται δύσκολα, ζόρικα, tough εν ολίγοις, οι tough δηλαδή οι σκληροί, οι ζόρικοι, αυτοί που δεν το βάζουν κάτω στα δύσκολα, ιδού τι κάνουν:
Πρώτα-πρώτα, φροντίζουν να ξεγελάνε όσους εργάζονται για αυτούς, να τους παραμυθιάζουν και να τους ζητάνε να βάλουν πλάτη για να σωθεί η εταιρεία. Κάνουν περικοπές στους μισθούς, ατομικές συμβάσεις, τετραήμερα, πληρωμές έναντι και στο τέλος εργασία χωρίς καθόλου χρήματα.
Εν τω μεταξύ, ετοιμάζουν εν κρυπτό (πως αλλιώς άλλωστε) την νέα κατάσταση.
Παίρνουν έναν κουμπάρο (καναλάρχη και με χρήμα κατά προτίμηση) και τον μέχρι τώρα μεγαλύτερο ανταγωνιστή τους, τους βάζουν να κάνουν μια "νέα εταιρεία" και τους "χαρίζουν" τα 4 πιο κερδοφόρα περιοδικά, της υπό κατάρρευση εταιρείας, μαζί με όσους εργάζονται σε αυτά. Και ως σύμβουλος έκδοσης, συνοδεύει τα περιοδικά και η σύζυγος του μέχρι τότε εκδότη. Τι ποιό απλό και συνηθισμένο.
Μερικά άλλα περιοδικά (βασικά όσα μπορούν να τα κάνουν ότι θέλουν) τα "χαρίζουν" σε ένα από τα "στελέχη" της υπό κατάρρευση εταιρείας. Μαζί με όσους εργάζονται σε αυτά και μαζί και με την επίπλωσή τους. Γραφεία, καρέκλες, κομπιούτερ κλπ, κλπ.
Συγχρόνως με όλα αυτά, αποψιλώνουν το κτήριο από ότι πολύτιμο υπάρχει μέσα σε αυτό. Ιδιαίτερα στον 3 όροφο, όπου βρίσκονται και τα γραφεία του εκδότη και της συζύγου του. Και όχι μόνο αδειάζουν τα γραφεία, αλλά μην τυχόν και δεν προλάβουν να τα πάρουν όλα ή μην κατά τύχη τους υποπτευθεί κανείς πριν ολοκληρωθεί το σχέδιο αποψίλωσης, υπάρχει και σωσίβιο.
Έχει φτιαχτεί σε ανύποπτο χρόνο, ένα μισθωτήριο συμβόλαιο, για μια από τις εταιρείες του εκδότη, η οποία παρότι δεν κατοικοεδρεύει στον 3 όροφο, τον νοικιάζει όμως από τον εκδότη, γιατί έτσι της αρέσει. Της αρέσει να χρησιμοποιεί 2 γραφεία στο ισόγειο (υπόγειο???), αλλά να πληρώνει (???) ενοίκιο για ολόκληρο τον 3 όροφο, που έχουν άλλοι τα γραφεία τους και όχι η εταιρεία που τον νοικιάζει. Γιατί όχι? Δεν έχει αυτό το δικαίωμα? Γούστο της θα γίνουμε?
Α, να μην το ξεχάσουμε, εν τω μεταξύ και σε ανύποπτο χρόνο και πάλι, αφήνουν τα σήματα συγκεκριμένων περιοδικών ελεύθερα. Δικά τους είναι, ότι θέλουν τα κάνουν. Τα αφήνουν ελεύθερα λοιπόν και όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να τα κατοχυρώσει. Και πράγματι, δύο "κυπριακές εταιρείες" που έτυχε να περνάνε από το υπουργείο Εμπορίου μας, τα είδαν μόνα και έρημα τα κακόμοιρα και τα κατοχύρωσαν!
Τέλος γράφουν ένα ωραίο, δακρύβρεχτο αποχαιρετιστήριο mail, το στέλνουν σε υπαλλήλους, συνεργάτες και τηλεοράσεις. Κανονίζουν και με καναδυό εκπομπές στην TV, να τους "φτιάξουν" το κοινωνικό τους προφίλ, και να πουν ότι δεν θα αφήσουν κανένα εργαζόμενο απλήρωτο, (τα λόγια είναι τζάμπα έξαλλου, οι εντυπώσεις όμως μένουν) και από δω παν κι άλλοι!!!!
When the going gets tough λοιπόν οι tough εξασφαλίζουν όσο καλύτερα μπορούν και με όποια μέσα μπορούν (και έχουν πολλά μέσα δυστυχώς),την πάρτη τους και το μέλλον τους. Και χωρίς καμία ντροπή και κανέναν δισταγμό, πετάνε στο δρόμο 200 ανθρώπους, αφού πρώτα και για περίπου δύο χρόνια τους έχουν ξεζουμίσει οικονομικά και ψυχολογικά.
Έτσι κάνουν οι tough, για να ξέρετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου